..[ حرف هآی یک دآنشجو معلّم ]..

یک جایی از دعای ابوحمزه اینگونه است که : الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى وَكَلَنى اِلَيْهِ فَاَكْرَمَنىوَ لَمْ يَكِلْنى اِلَى النّاسِ فَيُهينُونىیعنی خدایی را شکر می کنم که اختیار مرا به دست خودش گرفته و مقامم را بالا می برد و من را واگذار دیگران نکرده که خوار و ذلیلم کنند. داشتم به این فکر می کردم که واگذارت می کنم به خدا، یعنی چه؟ به نظرم بهتر است که ما به جای این که بیایم دیگران را واگذار خدا کنیم، خود ..[ حرف هآی یک دآنشجو معلّم ].....

دلم می خواهد شصت،هفتاد سال پیش باشد. هفده ساله باشم. تابستان باشد و ما توی خانه ی طباطبایی های کاشان زندگی کنیم. صبح با صدای اذان مسجد از خواب بیدار شوم.بروم توی حوض وسط حیاط وضو بگیرم و بعد سر ایوان، رو به روی آن حجم بزرگِ آسمان نماز بخوانم. نمازم که تمام شد بخزم توی رختخواب خنکی که روی ایوان پهن است.بعد از یکی،دو ساعت از خواب بیدارم کنند و بروم بنشینم پای سفره صبحانه. توی سفره سنگک داغ باشد و پن ..[ حرف هآی یک دآنشجو معلّم ].....

زنی میان سال با چهره ای زیبا و لبخندی بر لب ، کمی چاق در حالی که مشغول ورزش در باشگاه است با هر چه تاکید تمام ترمی گوید :به دخترم سفارش کرده ام بچه نیاورد اصلا ، مگر خودت چه گلی به سر ما زده ای ! یک نفر را بیاوری مثل ما بد بخت شود ؟؟؟ پرسیدم:مگر ما بد بخت هستیم؟ ما هم به اندازه خودمان تا این سن که رسیده ایم لذتهایی از زندگی بردیم ، یک موسیقی خوب ، دوستی خوب ، کتابی خوب، غذایی لذیذ ، توان ورزش کردن ..[ حرف هآی یک دآنشجو معلّم ].....